Türkçe Hataları

Recep Hilmi Tufan'ın üç blogundan birisi olan "Türkçe Hataları" isimli blogu, Türkçenin kullanımındaki hassasiyeti ön plana çıkardığı gibi, eğitici, öğretici bir blogdur. Düzenli okuyucusu olursanız, eğitiminizi tamamlayabilirsiniz. Gerçi, Türkçe bu, tartışılacak konusu bitmez. De, mi, ki gibi bağlaçlar ayrı mı yazılır yoksa bitişik mi? 'Her şey' her zaman ayrı mı yazılır? 'Yalnız' mı yoksa 'yanlız' mı? 'Herkes' mi yoksa 'herkez' mi?

Türkçe Hataları hakkında yazarken hata yaptıysam ve bir gün bu yazıyı Recep okursa muhtemelen (%100 eminim ki) "şu, şu, şu yanlış sevgili sade" gibi bir tepki verecektir. Zira Türkçe yanlışlar konusunda, Recep şöyle diyor; "Türkçe yanlışlarını bulmak benim için bir hobi hâline gelmiş durumda. Herkes hobilerini yaparken zevk alır ama ben bu hobimi gerçekleştirirken çok üzülüyorum."

Bu yazılara bir başka bakış acısı getirmesi açısından ekşi sözlükte kalıplaşmış Türkçe hatalarından örnekler ararken karşılaştığım şu yazıyı da buraya eklemek istiyorum. Şöyle ki;

Çoğunlukla, dil dediğimiz şeyin zaman içinde stabil durduğunu, değişime uğramadığını zanneden yaklaşımlar tarafından hata kabul edilen hatalardır.

Atalarımız dediğimiz insan grubunun Türkçeyi açıp bir dilbilgisi kitabından öğrenip konuşmaya başladığını zannetmektir.

Ya da Türkçe sözlükler, dilbilgisi kitapları vs. yazıldıktan sonra orda yazılan kuralların insanların beynine kazınması gerektiğine inanıp, insanin ve konuştuğu dilin yaratıcılığını, doğasını reddetmektir.

Prescriptive, yani dilin gerçekte nasıl olduğunu, nasıl kullanıldığını açıklayan değil - ki buna descriptive denmekte- dilin nasıl olması gerektiğini dayatan yaklaşım biçimidir. (terimlerin Türkçe karşılıklarını bilmediğim için ayrıca özür dilerim)

Dil değişir. Bir dili konuşan insanlar örneğin "teşekkürler" diyorsa, o dilde artik "teşekkürler" kalıbı vardır.

edit: Türkçe karşılıklarını bilmesem de söyle diyebilirim;
prescriptive: dayatıcı
descriptive: açıklayıcı